یاد کی چڑیاں بولتی ہيں
ہم ہيں چُپ خاموش اُداس
تن من دھن سب ہار دیا
ہاری ناہیں تیری آس
ہم جانیں ہیں دنیا کو
ہم نے کا ٹا ہے بَن باس
جِند نمانی سوکھی ڈال!
پیار تھا تیرا بیل آکاس
بستی میں کیوں آن بسا
بَن بیلے کا خوف ہراس
ہم نہيں آئے تُو آئے
من پاگل میں سو وسواس
ایک حویلی...
رنگ وچھڑے گلاباں دے
موسم نے عذاباں دے
اک کچے گھڑے کیتے
منہ کالے چناباں دے
دریاواں دے پانی وچ
دھوکے نیں سراباں دے
ہوکے تے وی پابندی
دُکھڑے وچ کتاباں دے
رُت خوشیاں دی لنگھ گئی اے
موسم نیں حساباں دے
صغریٰ صدف
