بابا نجمی اکھّراں‌ وچ سمندر رکھّاں، سوچاں وچ جہان

اکھّراں‌ وچ سمندر رکھّاں، سوچاں وچ جہان
سجدے کرن فرشتے مینوں، میرا ناں انسان

مینوں کِنج ہلا سکدے نیں، جھکّھڑ تے طوفان
کھڑا واں، سَت زمیناں ڈھا کے، چُک کے سَت اَسمان

جھوٹھا کیہڑا، سچّا کہیڑا، کِسراں کراں پچھان
کھاندے پئے نیں قسماں سارے سر تے رکھ قرآن

گڈ جیہا ایہہ جُثّا میرا بن جاندا اے پُھل
کچے پلے جدوں کھڈونے شامیں جپھیاں پان

میرے آل دوال نہ وَسّے، اک وی مذہب غیر
دسّے شہر دا قاضی، میرا سڑیا کِنج مکان

جم دی دھی نوں دبن والا فیر قانون بنا
ڈولے دے نال پُتّر والا، منگّے پیا مکان

اس دھرتی تے جِتھّے جِتھّے لڑ دے پئے نیں لوک
اپنا جُثّا ویکھاں بابا، ہر تھاں لہو لہان​