پنجابی مزاحیہ شاعری

[ھارون رشید]

بجائی کے ہاتھ میں سگریٹ، کان میں مندر، لمبا چگا
لوکی مینوں کہ دیندےنے ایہہ بُڈی دے تھلے لگا
تھلے لگن والا پلا کام اے کیہڑا؎
اوہ توندی اے پانڈے میں تو دیندا اے ویہڑا
پانی چ پھرنا آن ایداں
جیویں راوی چ کھگا
لوکی مینوں کہ دیندےنے ایہہ بُڈی دے تھلے لگا
بڈی وی تے آخر رب دا جی اے
اوہدے نال کرائیے کام تے ہوندا کی اے
اوہ جاندی جدوں شاپنگ لئی بازار
میں گھر وچ ہونا کلا نہیں جاندا باہر
پر کے دے دینا فیڈر جدوں کوئی رووے مُنی بگا
لوکی مینوں کہ دیندےنے ایہہ بُڈی دے تھلے لگا
گھر وچ کرنا پالش جُتی
اوہ ہُندی لاگے ستی
اپنی چاء میں آپ بناؤندا
آپ پینا ایک پیالی اوہنوں دیواں پر کے مگا
لوکی مینوں کہ دیندےنے ایہہ بُڈی دے تھلے لگا

گھر چ اسیں تے راضی باضی رہیدا اے
ما پیاں نوں بڈی اگے نہیں بولن دئی دا اے
ایویں بندا کھد پڑوا بئے گھر چ بن کے جگا
لوکی مینوں کہ دیندےنے ایہہ بُڈی دے تھلے لگا​

 

[وجی]

واہ جی واہ
کی گل اے
اے تھواڈی اپنی شاعری اے

 

[ھارون رشید]

نئیں ویر جی اے صرف مینوں پسند اے شاعر ویکھ لئو

 

[شمشاد]

تہانوں پہلے وی آکھیا سی، کھر دیاں گلاں بار نئیں دسی دیاں۔

 

[ھارون رشید]

او مینوں تے بھل گیا کہ تسی بارلے ( بیرون ممالک) والے او

 

[خوشی]

ہارون پا ایڈے مخولیے نہ بنو بندہ چنگا نئیں لگدا

 

[ھارون رشید]

 

[شمشاد]

چنگی شاعری اے پر تصویری مراسلہ پھیجن تو پرہیز ہی کرو تے چنگا اے۔

 

[ھارون رشید]

جی بہتر آئندہ غلطی نئیں دہرائی جائے گی

 

[شمشاد]

غلطی دی گل نئیں اے، اصل اچ تصویری شاعری دے وچ ٹھونڈن دی سہولت نئیں ہوندی۔

 

[ھارون رشید]

بوہت شکریہ بھرا ۔

 

[ھارون رشید]

گزشتہ سال انڈیا میں ایک پنجابی البم میں گانا آیا تھا۔
"جنہیں میرا دل لُٹیا، جنہیں مینوں مارسُٹیا"


اس کی پیراڈی میں ایک گانا آیا تھا۔

بھیا ویکھو ہویا حویلی وچ زخمی
لت اوہدی ٹُٹی یا بانہہ اوہدی ٹُٹی
پتہ نہیں بھیئے دے سٹاں کرایاں کنے
تھانے نوں لے جاؤ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔

کنے ساڈا بھیا کُٹیا
کنے ایدے تے ہتھ چکیا
کنے ساڈا بھیاکٹیا۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔

بھیا لگا سویر دا رُون رُون
کنے پن دتی اس دی دھون دھون
مینوں ٹکرے
مینوں ٹکرے میں پن دیوں بکھیاں
کنے ساڈا بھیا کُٹیا۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔

رحموں ساڈا ہوندا سی بڑا ای چنگا
پتہ نہیں اوہ کہندے نال لے بیٹھا پنگا
کیہدے سیاپے، دسو گا آپے
رحموں روندا اے لے لے کے ہڈکورے
نہ اٹھے منجی توں نہ ہی نکے موڑے
اوہ رحموں روندا اے۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔

کن لال کیتے کنہیں چنڈ مار کے
بھیا ساڈا ٹردا اے لنگ مار کے
کنہیں ڈانگاں
کنہیں ڈانگاں اوہدے گٹیاں اچ رکھیاں
۔۔۔۔۔۔۔۔
کنہیں ساڈا بھیا کٹیا
کنہیں ایدے تے ہتھ چکیا​

 

[ھارون رشید]

چوہدری: اَج کیہِ پکائیے دس تیرا کیہِ خیال اے
رحماں: میں کیہِ خیال دساں میری کیہِ مجال اے
چوہدری: رحمیاں چل اَج فیر چسکے ای لا لئیے
لبَھ جان چنگیاں تے بھنڈیاں پکا لئیے

رحماں: واہ واتُساں بُجھیاں نیں دلا دیاں چوریاں
میرا وی ایہہ دل سی پکائیے اج توریاں
لُونواں والی بھِنڈی ہووے پوٹا پوٹا لمی ہووے
ہولی تو کچُور ہووے سوہنی ہووے کولی ہووے
وچ ہووے بکرے دے پُٹھ دیاں بوٹیاں
نال ہون چھنڈیاں تندورر دیاں روٹیاں
مکھنے دا پیڑا ہووے لسی دا پیالہ
بھِنڈیاں دے نخرے تے گرم مصالحہ ہووے

بھنڈیاں بنانا وی تو کوئی کوئی جاندا
رنھناں پکانا وی تےکوئی کوئی جاندا
اُٹھاں فیر چوہدری پھڑاں میں تیاریاں
بھنڈیاں بناواں اج رج کے کراریاں

چوہدری: رحمیاں ہزار ہون مزیدار بھنڈیاں
ہوندیاں نے کُجھ ذرا لیس دار بھِنڈیاں
رحماں: دفع کرو چوہدری جی سبزیاں دی تھوڑ اے
سانوں ایہہ لسُوڑیاں پکان دی کی لوڑ اے
بندہ کاہنوں بھنِڈیاں دی لیس دی ہواڑ لَئے
ایہدے نالوں پَولی دی سریش بھانویں چاہڑلَئے

چوہدری : فیر کیہ خیال اے تیرا جھڑی نہ منا لَئیے
جے تو آکھیں رحمیاں کریلے نہ پکا لئَیے
رحماں: ریس اے کوئی چوہدری جی آپ دے خیال دی
جمی اے کوئی سبزی کریلیاں دے نال دی
ڈِ ھڈ وچ اِنج جویں لو لگ پئی اے
تساں گل کیتی اے تے رال واگ پئی اے
سچ پچھو چوہدری جی ایہو میری را اے
مینوں وی چروکناں کریلیاں دا چاء اے

چوہدری جی ہووے جے کریلا چنگا پلیاں
وچ ہووے قیمہ اُتے دھاگہ ہووے ولیا
گنڈھیاں ٹماٹراں دے نال ہووے تُنیاں
فیر ہووے گھر دے گھہیو وچ بھُنیا
فیر کوئی چوہدری جی اُوس دا سواد اے
پُر وی پکایا سی تُساں نوں یاد اے

چوہدری : ہوربیبا مینوں ایہدی مینوں ہر گل بھاؤندی
رحمیاں کریلیاں وچ کوڑ ذرا ہوندی اے
رحماں: دفع کرو زہر تے چریتا مینوں لگدا ئے
نِم تے دھریک دا بھراں مینوں لگدائے

پلے پلے دنداں جیِبھ پئی سکدی
کھا مر لئی تے تریہہ نیں مکدی
تُمے دیاں گولیا کریلیاں تو پھکیاں
اینہاں نالوں چاہڑ لو کونین دیاں ٹکیاں

چوہدری: رحمیاں فیر انج کر تُوں کوئی راء دے
پُچھیں تے بتاؤنواں دا وی اپنا سواد اے

رحماں: رب تہاڈا بھلا کرے کِڈی سوہنی گل اے
ایہو جیئے ذائقے والا ہور کہیڑا پھل اے
کالے کالے لشکدے تے گول مول چاہڑ لو
چوہدری جی لون تے وتاؤں چًول چاہڑ لوں

چوہدری: رحمیاں پکانے نوں تے جی بڑ کردائے
بُھٹیاں دی گرمی تو جی ذرا ڈر دائے
رحماں: سچ اے جی چوہدری جی ڈھڈ کاہنوں بالنا
کھان والی چیز اے کوئی وینگناں دا سالنا

بھٹھیاں دے ڈک وچ سُٹنے ضرور نے
کاہنوں پَے بھخائے ، ساڈے ڈھڈ کوئی تندور نیں

دفع کروبھٹھیاں نوں بَھٹھے کاہنوں ساڑیئے
حبشیاں نوں چوہدری جی گھر کاہنوں واڑئیے
کالیاں دے نال کاہنوں مارئیے اُڈاریاں
ساڈیاں تےہیں امریکہ نال یاریاں

چوھدری : وَدھ وَدھ بولناایں ایویں بڑبولیا
سبزیاں توں جا تُوں سیاستاں نوں پھولیا
دوجے دی وی سُن کجھ دوجے نوں وی کہن دے
حکومتاں دی گل توں حکومتاں تے رہن دے
چنگا فیر بُجھ میرا کی خیال اے ؟
رحماں: بُجھ لئی چوہدری جی چھولیاں دی دال ایں

 

[شمشاد]

ایدی وی ویڈیو ایتھے لا دینی سی۔

اے تے سدا بہار نظم اے۔