پنجابی شاعری

[دوست]

بسم اللہ میرے ولّوں۔
منیر نیازی دے دو شعر جیڑے میں‌ اکثر گنگنایا کردا واں۔

کس دا دوش سی کس دا نئیں سی اے گلاں ہُن کرن دیاں نئیں
او ویلے لنگھ گئے توبہ والے اے راتاں ہُن بھرن دیان نئیں
کچھ اُنج وی راہواں اوکھیاں سن کجھ گل وچ غم دا طوق وی سی
کجھ شہر دے لوگ وی ظالم سن کجھ مینوں مرن دا شوق وی سی

 

[عاصم ملک]

دوست بھائی بڑے ودھیا شعر لکھے نیں تسی،ساڈے ولوں وی کجھ ہو جاوے

برتن لوہے دے کدی ٹُٹدے نہیں
مالی اپنے باغ نوں کدی پُٹدے نہیں
ٹُٹ جاندے نے کئی وار خون دے رشتے
پر رشتے دوستی دے کدی ٹُٹدے نہیں


ہنسدے وسدے رہو۔۔۔

 

[دوست]

واہ جی واہ۔
لگے رہو جی۔ ہور دوست وی آکے ایتھے حصہ پاون۔

 

[عاصم ملک]

شکریہ دوست بھرا، انشاءاللہ ہور یار بیلی وی اتھے آن گے فکر نہ کرو بس تھوڑا جیا انتظار کرو پنجابیاں دے جاگن دا

 

[شمشاد]

مکھ یار نوں سمجھ قرآں لیا
در یار نوں کعبہ جان لیا
رب بخشے نہ بخشے اودی رضا
اسی یار نوں سجدہ کر بیٹھے

 

[امن ایمان]

ہممم تسی مینوں ایتھاں ویکھ کے کج حیران ہوؤ گے۔۔اصل ایچ میکوں نا ساری پنجابی آیندی ہے نا ساری سرائیکی لیکن دوہاں دا ول سیکھن دا بڑا شوق رکھنی ہاں ۔۔ میری نظر اج اِیس فورم تے گئی اے۔۔میں ایتھاں ہک بڑے مزے دا شعر لکھنا چاہیندی ہاں جیڑا میں محفل دے ہک نیویں آن آلے ممبر “عبدالجبار ہوراں دی پنجابی چوپال ایچ پڑھیا سی۔۔۔تے میرا ہس ہس کے بُرا ہال تھی گیا سی۔۔۔۔انھاں عرض کیا ہیے۔۔۔



میں پاگل محبوب دے پِچھے
او پاگل کِسے ہور دے پِچھے
او پاگل کِسے ہور دے پِچھے
سارے پاگل ، اگّے پِچھے

!!!!!!!!!!!!!!!!!!


“محبت دا انجام“

اسی جدوں دے عشق وِچ پے گئے آں
اسی گوڈیوں گِٹیوں رہ گئے آں

اک ہرجائی دے ہجر دے وِچ
ککھاں وانگوں رُل کے رہ گئے آں

اسی چھوٹے قد دے بندے ساں
اسی لمبے پینڈے پے گئے آں

او ہور کسے نال ٹُر گئی اے
اسی ایویں نسدیاں رہ گئے آں

اونے ہور کسے دا ہتھ پھڑیا
اسی ہتھ ای مَلدیاں رہ گئے آں

کُج اونوں ٹان دا شوق وی سی
کُج اسی وی جان کے ٹے گئے آں

کل سانوں بھائی او کہہ گئے اے
اسی اونوں تکدیاں رہ گئے آں

ساڈا فرسٹ ائیر دا نتیجہ اے
اسی ٹھنڈے ہو کے بے گئے آں

او اَٹھ بچیاں دی ماں اے ہُن
اسی کلّے کارے رہ گئے آں

ہُن ماموں بن کے جینا اے
بس اپنے جوگے رہ گئے آں

اسی سوچدے آن ہُن کدی کدی
اسی رہ گئے آں، اسی رہ گئے آں






ُp.s.> اگر اے دھاگہ صرف سنجیدہ شاعری لیے ہے تے اس پوسٹ لئی بہوتی ساری معذرت۔

 

[دوست]

واہ جی واہ۔
چنگی لگی شاعری۔
فی الحال تے پنجابی شاعری لکھو۔ ہولی ہولی الگ وی کردیاں گے مزاحیہ شاعری دا تاگہ۔

 

[ڈاکٹر عباس]

الگ نوں وکھرا لخو پھا جی

 

[ڈاکٹر عباس]

پاپ تے پن دیاں راھواں پے کے توں میں جھلے ھوے
اک دوجے دے کول کھلوتے فیر وی وچھڑے ھوے (طارق عزیز)

 

[شمشاد]

اگر آکھو تے انور مسعود دی “ بنیان لین جاندے او “ لخ دیاں۔

 

[ڈاکٹر عباس]

لخو شمشاد جی جم جم لخو۔توھانوں کنّے ڈکیا اے۔

 

[شمشاد]

انور مسعود کی مشہور پنجابی نظم “ بنین “

بنین لین جاندے او، بنین لے کے آندے او
پاندے او تے پیندی نئیں، لاندے او تے لیندی نئیں
لے جائے تے دوجی واری پان جوگی رہندی نئیں

بنین میں دیاں گا
پاؤ گے تے پے جائے لاؤ گے تے لے جائے
لے جائے تے دوجی واری پان جوگی رہ جائے

بنین میری ودھیا بنین میری ٹاپ دی
وڈیاں نے پوری آؤے نکیاں دے ناپ دے

چیز ہووے اصلی تو مہنوں پئی بولدی
تُپ نالوں گوری لگے رسی اُتے ڈولدی

جنے ورے چاؤ تُسی اینوں ہنڈا لاؤ
فیر پاویں بچے دا جانگیہ بنا لاؤ

 

[طاہر]

زبردست شمشاد پا جی

 

[شاہد احمد خان]

تباہ ہوئی اودی عمر ساری
جنوں‌عشق نہ ہویا نصیب میاں
شکر قند نبات تے شہد کولوں‌
مزا عشق دا بہت عجیب میاں‌
عاشق ہو کے ویکھ ہدایت اللہ
عشق ترک ملیندا حبیب میاں‌


۔۔۔

 

[رضا]

سلام
انور مسعود
اوکھا ہویا ہم سے اکڑا کی کرئیے
ایسے گل پر ہوگیا جھگڑ اکی کرئیے
جی کردا رقیب نوں گدڑ کٹ لگائیے
لیکن ہے وہ ہم سے تگڑا کی کرئیے

 

[شمشاد]

چنگے شعر لخے نیں تسی پر رضا پھا جی اے شاعری انور مسعود دی نئیں بلکہ جناب خالد مسعود خان دی اے جنہاں دا تعلق ملتان نال اے۔

 

[پاکستانی]

بہتی چنگی شاعری پیش کردے پئے نے اتے تے سارے

 

[پاکستانی]

بیلیو تے سجنو کہندے نے کہ سوچی پیا تے بندہ گیا پر میں نے وی سوچیا کہ میں وی ایتھے اپنا حصہ پا دیاں۔



کُج اونج وی راہواں اوکھیاں سَن
کُج گل وچ غم دا طوق وی سی

کُج شہر دے لوک وی ظالم سَن
کُج سانوں مرن دا شوق وی سی

(منیر نیازی)

 

[شمشاد]

جم جم پاؤ جی تُسی حصہ بلکہ روز روز پایا کرو۔

 

[رضا]

چپ رہ سیں تاں موتی مل سن
صبر کریں تاں ہیرے
پاگلاں وانگوں رولا پاویں
ناں موتی نا ہیرے
میاں محمد بخش رحمۃ اللہ علیہ