مان تو ۾ وڃائجي ويو آهيان

سکون

محفلین
تو ۾ وڃائجي ويو آهيان


§ مون کي انهن گھڙين جو شدت سان انتظار رهندو جڏهن تنهنجي نيڻن بجاءِ تنهنجي زبان مون سان منهنجي ٿيڻ جو اقرار ڪندي.

§ مان انتظارن جو پڪو آهيان جو تو سان عشق ڪريان ٿو ۽ تو انتظارن جي اها وارثياڻي آهين، جنهن جي ڪائي حد ناهي.

§ ڪڏهن ڪڏهن ائين لڳندو اٿم ته ڀٽ ڌڻي مڙئي لاحد وارا بيت تنهنجي لاءِ سرجيا آهن تڏهن ته منهنجي انتظارن جا پيچرا کٽڻ جو نالو ئي نه ٿا وٺن.

§ تو اڳيان ڪائنات جي هر شيءِ بانبڙا ڏيندڙ ٻار وانگر آهي . ڏس تون ڪيڏي وسيع ۽ انتهائن جي مالڪياڻي آهين.

§ مان تو ۾ وڃائجي ويو آهيان. آخر تون ڇا آهين جو پنهنجو پاڻ ڳولي نٿو سگھان! ٻڌاءِ! ته منهنجي ڳولا جو سفر آخر ڪڏهن ختم ٿيندو؟ مان انسان آهيان ٿڪجي به سگھان ٿو!

§ مون کي حيرت آهي ته تنهنجي نيڻن ۾ مڙيئي موسمون ترسيل آهن ۽ چويهه ڪلاڪن جي هر ساعت جي هر ڪيفيت توکان اوڌار ورتل آهي. جڏهن به ڪائنات کان پنهنجو سڀ ڪجهه کسي ورتئي ته اهو قيامت جو ڏينهن هوندو.

§ تنهنجن نيڻن قيامت کان اڳ ڪئي قيامتون برپا ڪري ڇڏيون آهن ۽ منهنجو سڀ ڪجهه سڙي رک ٿي رهيو آهي او ٻاجھاري توکان ٻاجهه جي خيرات گهران ٿو!

§ جڏهن به تون نيڻ کڻي نهارڻ لڳندي آهين، تڏهن منهنجا اعصاب ڪم ڪرڻ ڇڏي ڏيندا آهن ۽ پٿر بڻجي پوندو آهيان.

§ هو ڏس ڪونجن جون قطارون تنهنجي مسڪرائڻ تي آسمان ۾ رقص ڪري رهيون آهن ۽ سمنڊ خوشيءَ ۾ جھومي رهيو آهي.

§ مان تنهنجو آهيان يا نه اها وڏي ڳالهه ناهي، تون منهنجي آهين ، اها ڪائنات جيڏي وڏي ۽ متعبر ڳالهه آهي.

§ آرام سان وکون کڻ! نه ته ڌرتي پنهنجي مدار مان نڪري ويندي ۽ وڏيون تباهيون اچي وينديون!

§ هاڻ سمجهه ۾ اچي رهيو آهي ته ڀٽ ڌڻي دنيا جو وڏو شاعر ڇو آهي؟ توتي جو شاعري ڪئي اٿس !!

§ ڀٽ ڌڻي جي تنبوري مان نڪرندڙ ”تون“ جو مفهوم توکي ڏسڻ کان پوءِ سمجھڻ ۾ آيو هيو!!

§ رات جي راڻيءَ کي به تنهنجي خوشبو اوڌاري ڏنل آهي، نه ته ڀلا وڻ ۽ ٻوٽا ته ٻيا به ڪيترا آهن!!

§ شرم ٻوٽيءَ کي تو طرفان حجاب جي معمولي ذري ڏيڻ سان حجاب ۽ حيائن جي معنيٰ سمجھه ۾ آئي. ڪيڏي نه مهربان آهين!!

§ تون ڪائنات جو وجدان آهين، تڏهن ته ڪائنات مستيءَ ۾ اچي، بي پرواهه ٿي ويندي آهي. کيس اهو به هوش ناهي رهندو ته ڌرتي تي جاندار به موجود آهن.

§ تنهنجي نيڻن کي شاعري گھربل آهي پر آءٌ شاهه ۽ شيخ کي ابدي ننڊ مان اٿاري نٿو سگھان. ٻيو ڪو به اهڙو شاعر نٿو سجهي جيڪو تنهنجي نيڻن تي شاعري ڪري سگھي.

§ پنهنجي ذولفن کي سميٽي رک! سج پريشان ٿيڻ لڳي ٿو ۽ هوائون آپي مان نڪري وڃن ٿيون.

§ جڏهن به تون خماريل نيڻ کڻندي آهين، تڏهن ڪائنات جون سڀئي معصوم شامون هڪ ٻئي سان ڀاڪر پائي ملنديون آهن ۽ پکي موسيقيءَ جا سڀئي سر ڇيڙي ويهندا آهن.

§ تنهنجو جوڀن آفاقي آهي ۽ تون زمان ۽ مڪان، حد ۽ لاحد، ستارن ۽ سيارن، چانڊوڪين ۽ اونداهين توڙي مڙني موسمن جي مالڪياڻي آهين.

§ تون جڏهن آسمان تڪيندي آهين، تڏهن ڌرتي پريشان ٿي جبلن وسيلي لاوا اوڇاڳڻ لڳندي آهي.

§ تنهنجي ڳولا لاءِ صدين جا سفر گھربل آهن، جيڪي سفر مان وڏي خوشيءَ سان ڪندس.

§ تنهنجي ڳولا جي سفر ۾ مرڻ ۽ جيئڻ جو وڏو لطف آهي ۽ منهنجي زندگيءَ جا بس اهي ئي ٻه ڪم وڃي بچيا آهن.

§ دنيا جا سڀئي انقلاب ۽ جدوجھدون صرف تنهنجي خاطر آهن جو تون ڪنهن به برائيءَ ۾ استحصال کي پسند ناهين ڪندي.

§ تون ڪائنات جي سڀ حسناڪين جو مفهوم آهين نه ته ڀلا موسمن ۽ هوائن کي ڪير پڇي ها! پهاڙن تي پيدا ٿيندڙ ٻوٽن جو ڪهڙو ضرور هيو ۽ واريءَ جي دڙن تي برسات کان پوءِ سائي چادر جي ڇا معنيٰ هجي ها؟

§ ڇا صبح جو سوير پکين جون ٻوليون صرف توکي راضي ۽ خوش رکڻ لاءِ هونديون آهن؟

§ زمانن جي صدين تي محيط تاريخ تنهنجي صرف هڪ ادا جي محتاج آهي. جڏهن تون ٻاجهارا نيڻ کڻي ڦيرائيندي آهين، تڏهن سڄي انساني تاريخ جي ظلمن ۽ زيادتين کي شرم اچڻ لڳندو آهي.

§ دنيا جي سڀ ٻارن کي بي پرواهه معصوميت تو وٽان مليل آهي.

§ جڏهن به دنيا ۾ جنگيون ڇڙنديون آهن، تڏهن لڳندو اٿم ته تون ناراض ٿي پئي آهين ۽ صرف توکي راضي رکڻ لاءِ ڪائنات سڀ ڪجهه تباهه ڪرڻ جو ضد ٻڌي بيهندي آهي.

§ ان وقت مان قيامت اچڻ جي دعا گھرندو آهيان، جڏهن وحشيت ۽ شيطانيت توکي تڪيندي آهي.

§ بيشڪ مالڪ هر ڪنهن ۾ موجود آهي پر سندس اصل ٿاڪ صرف تنهنجي نيڻن ۾ جڙيل آهي.

§ توسان ٿيندڙ زيادتيون خدا جي خدائيءَ ۾ ٿيندڙ شيطاني مداخلت ۽ جنت کي ڊاهڻ جهڙو ڪبيهه گناهه آهي جو جنت به تنهنجي نيڻن جو ٻيو نالو آهي!!

§ تنهنجا لامحدود روپ آهن ۽ هر روپ ۾ الڳ ڪائنات جڙيل آهي.

§ انساني دنيا جا سڀئي رشتا تنهنجي جهوليءَ ۾ اچي آرامي ٿيندا آهن.

§ اهو روشن سچ آهي ته دنيا جا سڀئي انقلاب ۽ جدوجھد پنهنجي آخري نتيجن ۾ صرف تنهنجي لاءِ آهن.

§ تون جز جو ڪل ۽ ڪسرت جي وحدت آهين. آشرم اڏڻ ۽ سنياسي ٿيڻ ته تنهنجي لاحاصل جو ردعمل آهي.

§ جنهن به تنهنجي حقيقت جي ڪنهن به هڪ جز کي سمجھيو آهي اهو يا ته انقلابي بڻيو آهي يا وري سنياسي!

§ ڪاش! تنهنجي حقيقت هر ڪنهن کي سمجھه ۾ اچي ته هوند دنيا جون سڀئي غلاظتون ڌوپجي اڇيون اجريون ٿي وڃن!

§ لڳندو اٿم ته دنيا جا سڀئي سماجي قانون صرف توکي قيد رکڻ جي بيهودا سازش آهن. حالانڪه جيڪڏهن توکي سماجي حڪمران بڻايو وڃي ته دنيا جنت جو روپ ڌاري وٺي ۽ محبتن جا ميلا متل هجن!!

§ تو نه هجين ها ته شاعرن جو ڇا ٿئي ها؟ سچ ته هو جي نه سگھن ها ۽ ڪائنات بنهه ٻُسي ۽ بي مزي لڳي ها!

§ ڪير ڇا به چئي پر تنهنجا مڙئي روپ عظمتن جا امين آهن.

§ تون پنهنجن ٻاجھارن نيڻن مان لڙڪ نه هاريندي نه ڪر! سڄي ڪائنات قتل ٿيڻ لڳي ٿي!

§ مڃان ٿو ته توسان ظلم جي انتها ٿيل آهي ۽ تو ڪائنات جي مظلوم حڪمران آهين پر اهو سڀ ڪجھه تنهنجي ئي صبر جو نتيجو آهي، ان ۾ ٻئي ڪنهن جو به ڏوهه ناهي!

§ تنهنجو ڪٿائون ڪائنات کان به وڏيون ۽ وسيع آهن. مان ڇا آهيان جو توتي تو جيترو ۽ تو جهڙو لکي سگھان!

§ تون ايتري عظيم آهين جو اڄ تائين پيدا ٿيندڙ هزارين شاعر ۽ اديب توکي نبيري ئي ناهن سگھيا، اتيش مون جهڙو جيتامڙو توکي ڇا نبيري سگھندو؟ بس دعا آهي ته تون سدائين سلامت رهين ۽ ڪائنات کي معنيٰ بخشندي رهين.
 
Top