اکبر لاکھو
محفلین
عشق لڱن ۾ ڪيئن لڪايان!
باهه، ڪکن ۾ ڇا مان ڇپايان،
هر هٿ ۾ ٿم آئينو،
پاڻ بڻائي پاڻ وڻايان،
جا به پُڇي ٿي جٿ، هڪ جيڏي،
ڳالهه مٽي ٿي نينهن نٽايان،
تن من ۾ ٿي ڪنهن ڏي تاڻين؟“
آيل اوري، آئون لنوايان.
ڀڙڪي منهنجو هانُ پوي ٿو،
ڦٿڪي ڦٿڪي ڦارون پايان.
چڳ چڳ جرڪي، رڳ رڳ مرڪي،
هانو خوشي ۾ ڀڙڪي ڀايان،
تنهنجي آڏو وک وسري وئي،
ٿِڙندي ٿِڙندي پاڻ بچايان.
تنهنجي سامهون ڌرتي کوٽيان،
هٿڪان، هٻڪان، گ گ گهٻرايان،
ماٺ مُٺيءَ جو ڪو ته سبب آ،
تون جو پڇين ٿو، مان ڇا ٻڌايان،
سورن وارا سهرا ڳائي،
پنهنجي پاڻهي دل پرڀايان،
لونءَ لونءَ ۾ استاد لڇان ٿي،
تڙپي تڙپي پاند پسايان،!
باهه، ڪکن ۾ ڇا مان ڇپايان،
عشق لڱن ۾ ڪيئن لڪايان!
ويس، وڳا، ڳهه سينڌون، سرمون، هر هٿ ۾ ٿم آئينو،
پاڻ بڻائي پاڻ وڻايان،
عشق لڱن ۾ ڪيئن لڪايان!
”ائي ڇو آ ويڳاڻي ايڏي! “جا به پُڇي ٿي جٿ، هڪ جيڏي،
ڳالهه مٽي ٿي نينهن نٽايان،
عشق لڱن ۾ ڪيئن لڪايان!
”سل مونسان البيلي راڻي!تن من ۾ ٿي ڪنهن ڏي تاڻين؟“
آيل اوري، آئون لنوايان.
عشق لڱن ۾ ڪيئن لڪايان!
سهڪي سهڪي، ڪانو لنوي ٿو،ڀڙڪي منهنجو هانُ پوي ٿو،
ڦٿڪي ڦٿڪي ڦارون پايان.
عشق لڱن ۾ ڪيئن لڪايان!
تنهنجي ايندي نس نس ڦرڪي، چڳ چڳ جرڪي، رڳ رڳ مرڪي،
هانو خوشي ۾ ڀڙڪي ڀايان،
عشق لڱن ۾ ڪيئن لڪايان!
ڪيئن ٽُران، اڄ ٽورَ ڦري وئي، تنهنجي آڏو وک وسري وئي،
ٿِڙندي ٿِڙندي پاڻ بچايان.
عشق لڱن ۾ ڪيئن لڪايان!
پنهنجي منهن سان ڏاڍو سوچيان، تنهنجي سامهون ڌرتي کوٽيان،
هٿڪان، هٻڪان، گ گ گهٻرايان،
عشق لڱن ۾ ڪيئن لڪايان!
چَپُ چَپَ تي چُپِ توکي عجب آ، ماٺ مُٺيءَ جو ڪو ته سبب آ،
تون جو پڇين ٿو، مان ڇا ٻڌايان،
عشق لڱن ۾ ڪيئن لڪايان!
تو رِيءَ تنهنجي تانگهه تپائي، سورن وارا سهرا ڳائي،
پنهنجي پاڻهي دل پرڀايان،
عشق لڱن ۾ ڪيئن لڪايان!
لوڪ سمهي ٿو، آئون اٿان ٿي، لونءَ لونءَ ۾ استاد لڇان ٿي،
تڙپي تڙپي پاند پسايان،!
عشق لڱن ۾ ڪيئن لڪايان![/
]استاد بخاري
