توقیر عالم
محفلین
شکرا
مائے! نی مائے!
میں اک شکرا یار بنایا
اوہدے سر تے کلغی
تے اوہدے پیریں جھانجھر
تے اوہ چوگ چگیندا آیا
اک اوہدے روپ دی
دھپ تکھیری
دوجا مہکاں دا ترہایا
تیجا اوہدا رنگ گلابی
کسے گوری ماں دا جایا
نی میں واری جاں!
نینیں اوہدے
چیت دی آتھن
اتے زلفیں ساون چھایا
ہو ٹھاں دے وچ کتیں دا
کوئی دیہوں چڑھنے آیا
ساہواں دے وچ
پھل سویاں دے
کسے باغ چنن دا لایا
دیہیں دے وچ کھیڈے چیتر
عطراں نال نہایا
بولاں دے وچ
پون پرے دی
نی اوہ کوئلاں دے ہمسایا
چٹے دند جیوں دھانوں بگلا
تاڑی مار اڑایا
عشفے دا
اک پلنگھ نواری
اساں چاننیاں وچ ڈاہیا
تن دی چادر ہو گئی میلی
اس پیر جاں پلنگھے پایا
دکھن میرے
نیناں دے کوئے
وچ ہڑ ہنجوواں دا آیا
ساری رات گئی وچ سوچاں
اس ایہ کیہ ظلم کمایا
صبح سویرے
لے نی وٹنا
اساں مل مل اوس نہایا
دیہی وچوں نکلن چنگاں
تے ساڈا ہتھ گیا کملایا
چُوری کٹاں!
تے اوہ کھاوندا نا ہیں
اساں دل دا ماس کھوایا
اک اڈاری ایسی ماری
اوہ مڑ وطنی نہ آیا
مائے نی مائے!
میں اک شکرا یار بنایا
مائے! نی مائے!
میں اک شکرا یار بنایا
اوہدے سر تے کلغی
تے اوہدے پیریں جھانجھر
تے اوہ چوگ چگیندا آیا
اک اوہدے روپ دی
دھپ تکھیری
دوجا مہکاں دا ترہایا
تیجا اوہدا رنگ گلابی
کسے گوری ماں دا جایا
نی میں واری جاں!
نینیں اوہدے
چیت دی آتھن
اتے زلفیں ساون چھایا
ہو ٹھاں دے وچ کتیں دا
کوئی دیہوں چڑھنے آیا
ساہواں دے وچ
پھل سویاں دے
کسے باغ چنن دا لایا
دیہیں دے وچ کھیڈے چیتر
عطراں نال نہایا
بولاں دے وچ
پون پرے دی
نی اوہ کوئلاں دے ہمسایا
چٹے دند جیوں دھانوں بگلا
تاڑی مار اڑایا
عشفے دا
اک پلنگھ نواری
اساں چاننیاں وچ ڈاہیا
تن دی چادر ہو گئی میلی
اس پیر جاں پلنگھے پایا
دکھن میرے
نیناں دے کوئے
وچ ہڑ ہنجوواں دا آیا
ساری رات گئی وچ سوچاں
اس ایہ کیہ ظلم کمایا
صبح سویرے
لے نی وٹنا
اساں مل مل اوس نہایا
دیہی وچوں نکلن چنگاں
تے ساڈا ہتھ گیا کملایا
چُوری کٹاں!
تے اوہ کھاوندا نا ہیں
اساں دل دا ماس کھوایا
اک اڈاری ایسی ماری
اوہ مڑ وطنی نہ آیا
مائے نی مائے!
میں اک شکرا یار بنایا