اے جذبہ دل گر میں چاہوں ؛ نیرہ نور ، مرزا بیدل ، قرۃ العین طاہرہ

سید عاطف علی

لائبریرین
تو کریمِ مطلق و من گدا،چہ کنی جز این کہ نہ خوانیم
در ِ دیگرم بنما کہ من ، بپ کجا روم کہ برانیم

بیدل

بہ دیار عشق تو ماندہ ام ، ز کسی ندیدہ عنایتی
بغریبی ام نظرے فگن، کہ تو بادشاہ ولایتی

قرۃ العین طاہرہ
 
آخری تدوین:

سید عاطف علی

لائبریرین
تو کریم مطلق و من ‌گدا چه‌کنی جز این ‌که نخوانی‌ام
در دیگرم بنماکه من به کجا روم چو برانی‌ام
کسی از محیط عدم ‌کران چه ز قطره واطلبد نشان
ز خودم نبرده‌ای آن چنان‌که دگر به خود نرسانی‌ام

به‌ کجاست آنقدرم بقاکه تاملی‌ کندم وفا
عرق خجالت فرصتم نم انفعال زمانی‌ام
به فسردنم همه تن الم به تردد آبله در قدم
چو غبار داغ نشستنم چو سرشک ننگ روانی‌ام
سحر طلسم هوا قفس همه جاست منفعل هوس
چقدر عرق کُنَدم نفس که به شبنمی بستانی‌ام
ز کدورت من و ما پُرم غم بار دل به که بشمرم
ستم است سنگ ترازویی که نفس کشد ز گرانی‌ام

ز حضور پیری‌ام آنقدر اثر امتحان قبول و رد
که رساند بر در نیستی خم پشت پای جوانی‌ام
نه به نقش بسته مشوّشم‌، نه به حرف ساخته سرخوشم
نفسی به یاد تو می‌کشم چه عبارت و چه معانی‌ام
همه عمر هرزه دویده‌ام خجلم کنون که خمیده‌ام
من اگر به حلقه تنیده‌ ام تو برون در ننشانی‌ام

ز طنین پشهٔ بی‌نفس خجلست بید‌ل هیچکس
به کجایم وکه‌ام و چه‌ام‌که تو جز به ناله ندانی‌ام


 
آخری تدوین:

الف نظامی

لائبریرین
تو کریم مطلق و من گدا چکنی جز این که نخوانیم
در دیگرم بنما که من بکجا روم چو برانیم
کسی از محیط عدم کران چه زقطره وا طلبد نشان
زخودم نبرده ئی آنچنان که دگر بخود نرسانیم
زکدورت من و ما پرم غم بار دل بکه بشمرم
ستمست سنگ ترازوئی که نفس کشد ز گرانیم
همه عمر هرزه دویده ام خجلم کنونکه خمیده ام
من اگر بحلقه تنیده ام تو برون در ننشانیم


واہ ، بہت خوب!

شئیر کرنے کا بہت شکریہ سید صاحب
 

سید عاطف علی

لائبریرین
بدیارِ عِشقِ تو ماندہ ام ز کسے ندیدہ عنایتی
بغریبیم نظری فکن کہ تو پادشاہ ولایتی
گنھی بود مگر اے صنم کہ ز سرِ عِشقِ تو دم زنم
فہجرتنی و قتلتنی و اخذتنی بجنایتی
زدہ راہ طاقت و صبرطی بکشم فراقِ تو تابکی
ہمہ بند بند مرا چو نی بود از غمِ تو حکایتی
عجز العقول لدرکہ ھلک النفوس لو ہمہ
بکمال تو کہ برد رہی نبود بجز تو نہایتی
چو صبا برت گذر آورد ز بلا کشان خبر آورد
رُخ زرد و چشمِ تر آورد چہ شود کُنی تو عنایتی
قدمی نہی تو بہ بسترم سحری ز فیض خود از کرم
بھوای قرب تو بر پرم بہ دو بال و گم بحناحتی
برہانیم چو از این مکان بکشانیم سوی لامکان
گذرم ز جان و جہانیان کہ تو جان و جاندہ خلقتی
 

سید عاطف علی

لائبریرین
معلومات میں اضافہ ہوا۔ مجھے اس کا علم نہیں تھا۔ جزاک اللہ
اردو لاحقوں میں عموما فگن ہی استعمال ہوتا ہے جیسے سایہ فگن ۔ شیر افگن وغیرہ ۔
البتہ فارسی میں فکندن یا افکندن شاید زیادہ عام ہے ۔
 
آخری تدوین:
Top