مینوں اَکّ سوادی لگے

گُلِ یاسمیں

لائبریرین
میری اتھری آس تے سوں گئی
رات ہٹکورے بھردی
اوسے رات اِک گُھگھی مر گئی
پالے دے وِچ ٹھردی
ٹِیساں والی لہر نے کیتے
پھُلاں دے رنگ بگے
نی سیو!مینوں اَکّ سوادی لگے
 

حسرت جاوید

محفلین
تینوں دسیا تے تُوں ہسنا اے
اسیں تینوں کجھ نئیں دسنا اے
بس اگ اپنی وچ جلنا اے
اور آپے پکھا جھلنا اے
اَسیں پکے آں تُو خام کُڑے

کجھ ہویا نئیں کی ہونا سی
اک دن دا ہسنا رونا سی
اوہ ساگر چھلاں ایویں سی
اور ساریاں گلاں ایویں سی
پر چرچا کر نا تمام کُڑے

اسیں کہندے کہندے مر جانا
تُوں ہسدے ہسدے مر جانا
اَسیں اُجڑے اُجڑے رہ جانا
تُوں وَسدے وَسدے مر جانا
ہاں سوچ لیا انجام کُڑے

اک گھر وچ دیوا بلدا ای
کی دیکھ سندیسے گھلدا ای
کیوں پُورب پچھم جانی ایں
کیوں من اپنا بھٹکانی ایں
گھر آ جا پے گئی شام کُڑے​
 

گُلِ یاسمیں

لائبریرین
اسی تے نکی جئی گل مکانے آں

بے ہمتے نیں جیہڑے بہہ کے شکوہ کرن مقدراں دا
اُگن والے اُگ پیندے نیں سینہ پھاڑ کے پتھراں دا
 
خیر نال ریٹائر ہو چکے ہو یا کوئی ہور گل اے؟
کدی نوکری کیتی ای نئیں۔ بس مزدوری کیتی اے تے ہُن صحت اجازت نئیں دیندی۔جہڑا کم آؤندا اے مل جاوے تے کر لئی دا اے۔کجھ لوکاں نوں ساڈے ہنر دا پتا اے جے ضرورت پئے تے بلا لیندے نیں۔ بس سوہنے رب دا احسان اے زندگی دا وقت گذر رہیئا اے۔ شکرالحمد للہ
 

گُلِ یاسمیں

لائبریرین
کدی نوکری کیتی ای نئیں۔ بس مزدوری کیتی اے تے ہُن صحت اجازت نئیں دیندی۔جہڑا کم آؤندا اے مل جاوے تے کر لئی دا اے۔کجھ لوکاں نوں ساڈے ہنر دا پتا اے جے ضرورت پئے تے بلا لیندے نیں۔ بس سوہنے رب دا احسان اے زندگی دا وقت گذر رہیئا اے۔ شکرالحمد للہ
اللہ پاک اپنیاں رحمتاں دا سایہ تہاڈے تے تہاڈے ٹبر اتے سلامت تا قیامت رکھے۔
آمین
 
Top