میاں محمد بخش وچلی گل اے محمد بخشا وچوں گئی اے مُک

حسن محمود جماعتی نے کہا:

عبدالقیوم چوہدری تساں کی ٹیگ کرن لگے ساں۔۔۔ پر تساں آپ ای آنڑ ہتھ رکھیا اے۔۔۔
آخری دو مصریاں بڑی لذت دتی اے۔۔ تسی مزید روشنی سٹو گے مہربانی نال!!

مزید نمائش کے لیے کلک کریں۔۔۔

عبدالقیوم چوہدری نے کہا:

پہلے گل تے اے وئی، میاں صاحب رحمتہ اللہ علیہ دے شعر ایڈے کوئی سُچے تے ودھیا ہوندے نیں کہ اوناں تے ہور کوئی گل کیتی ای نہیں جا سکدی۔
ایناں شعراں اچ میاں صاحب فرماندے نیں کہ جیوں جیوں بندہ حیاتی دیاں پوڑیاں چڑھدا جاندا اے اونج اونج اودھے اندری درداں تے تکلیفاں جاگن لگ پیندیاں نیں تے وددیاں جاندیاں نیں، جناں نوں کدی اے ناء تے کدی او ناء دتی جانے آں۔ دوجی گل اے آ کہ آخری مصرعے دی سمجھ تاں تکڑ نہیں آوندی جد تکڑ بندہ جندھڑی دے اوس پیڑاں آلے حصے اچ اپڑ نہیں جاندا۔ اینوں عین جوانی اچ سمجھنا یا سمجھانا اوکھا اے

مزید نمائش کے لیے کلک کریں۔۔۔

حسن محمود جماعتی نے کہا:

زبردست چوہدری صاحب!
مینوں اے سمجھ آ ری سی۔ بھئی بندے دا ویلا پورا ہوجاندا اے تے اسی انا نو ناں دیندے رہندے آں بھئی او بیماری تے اے درد۔ یا اے کہ ساری عمر زندگی دی گھمن گھیریاں توں بعد بندہ وچوں مک جاندا اے۔ تے نا پیڑاں دا۔

مزید نمائش کے لیے کلک کریں۔۔۔

عبدالقیوم چوہدری نے کہا:

ایخو گل اے۔
میاں صاحب نے 'جاگن' دا لفظ استعمال کیتا اےجدا مطلب اے کہ پیڑاں بندے دے اندر ہوندیاں نیں پر سُتیاں رہندیاں نیں۔ تے پیڑاں بندہ اپنے اندر آپ لیاوندا اے، اپنڑے اوناں کماں یا کرتوتاں توں جہیڑا او جوانی اچ کردا رہیا اے۔ باقی دنیا دی ہر شے نے گلنا سڑنا تے مکنا ہوندا اے، کسی نوں دیمک لگدی، کسی نوں زنگ تے کسی نوں پانی گال چھڑدا تے کوئی دُھپے سڑ جاندی۔ تے بندے دے اندروں وی بس پانی ای مکدا اے

مزید نمائش کے لیے کلک کریں۔۔۔