محمد یعقوب آسی
محفلین
فارسی غزل شیخ فخرالدین عراقی
در حلقۂ فقیراں، قیصر چہ کار دارد
در دستِ بحر نوشاں، ساغر چہ کار دارد
در راہِ عشق بازاں، زیں حرف ہا چہ خیزد
در مجلسِ خموشاں، منبر چہ کار دارد
جائے کہ عاشقاں را درسِ حیات باشد
ایبک چہ وزن آرد، سنجر چہ کار دارد
جائے کہ ایں عزیزاں جامِ شراب نوشند
آبِ زلال چبود، کوثر چہ کار دارد
در راہِ پاکبازاں، این حرف ہا چہ خیزد
بر فرقِ سرفرازاں، افسر چہ کار دارد
دائم تو اے عراقی می گوئی ایں حکایت
با بوئے مشکِ معنی، عنبر چہ کار دارد
پنجابی ترجمہ محمد یعقوب آسیؔ
حال مست فقیراں دی ایس پرہیا وچہ قیصراں دا بھلا کم کیہ اے
اک ڈِیک دی مار دریا جتھے، اوتھے ٹھوٹھیاں دا بھلا کم کیہ اے
عشق والیاں تئیں کیہ دسدا ایں، دس کیہ سمجھاویں گا جھلیاں نوں
دَڑ وٹ کے بیٹھ جا اوئے میاں، ایتھے واعظاں دا بھلا کم کیہ اے
جتھے پیار دی کتھا بیان ہوندی، جتھے جِین دا سبق پڑھان ہوندا
اوتھے کیہ اوقات ہے ایبکاں دی، اوتھے سنجراں دا بھلا کم کیہ اے
جتھے جام ہے پریم دا دَور اندر، جتھے سانجھ کمال دی بنی ہوئی اے
اوتھے آبِ حیات نوں کون جانے، اوتھے کوثراں دا بھلا کم کیہ اے
پاکبازاں دی نگہ وچہ گل تیری کسے کم دی نہیں کسے کار دی نہیں
جتھے ذات دا مان ودھان ہووے، اوتھے پگڑیاں دا بھلا کم کیہ اے
جیوندا رہ عراقیا، بولدا رہ! گلاں تیریاں پھل گلزار، جیویں
تیریاں سوچاں دی مہک دے لگ بیبا، عطراں عنبراں دا بھلا کم کیہ اے
۴؍ اکتوبر ۲۰۱۰ء
در حلقۂ فقیراں، قیصر چہ کار دارد
در دستِ بحر نوشاں، ساغر چہ کار دارد
در راہِ عشق بازاں، زیں حرف ہا چہ خیزد
در مجلسِ خموشاں، منبر چہ کار دارد
جائے کہ عاشقاں را درسِ حیات باشد
ایبک چہ وزن آرد، سنجر چہ کار دارد
جائے کہ ایں عزیزاں جامِ شراب نوشند
آبِ زلال چبود، کوثر چہ کار دارد
در راہِ پاکبازاں، این حرف ہا چہ خیزد
بر فرقِ سرفرازاں، افسر چہ کار دارد
دائم تو اے عراقی می گوئی ایں حکایت
با بوئے مشکِ معنی، عنبر چہ کار دارد
پنجابی ترجمہ محمد یعقوب آسیؔ
حال مست فقیراں دی ایس پرہیا وچہ قیصراں دا بھلا کم کیہ اے
اک ڈِیک دی مار دریا جتھے، اوتھے ٹھوٹھیاں دا بھلا کم کیہ اے
عشق والیاں تئیں کیہ دسدا ایں، دس کیہ سمجھاویں گا جھلیاں نوں
دَڑ وٹ کے بیٹھ جا اوئے میاں، ایتھے واعظاں دا بھلا کم کیہ اے
جتھے پیار دی کتھا بیان ہوندی، جتھے جِین دا سبق پڑھان ہوندا
اوتھے کیہ اوقات ہے ایبکاں دی، اوتھے سنجراں دا بھلا کم کیہ اے
جتھے جام ہے پریم دا دَور اندر، جتھے سانجھ کمال دی بنی ہوئی اے
اوتھے آبِ حیات نوں کون جانے، اوتھے کوثراں دا بھلا کم کیہ اے
پاکبازاں دی نگہ وچہ گل تیری کسے کم دی نہیں کسے کار دی نہیں
جتھے ذات دا مان ودھان ہووے، اوتھے پگڑیاں دا بھلا کم کیہ اے
جیوندا رہ عراقیا، بولدا رہ! گلاں تیریاں پھل گلزار، جیویں
تیریاں سوچاں دی مہک دے لگ بیبا، عطراں عنبراں دا بھلا کم کیہ اے
۴؍ اکتوبر ۲۰۱۰ء
