پنجابی بال نظماں :کتاب (سجرے پُھل )۔۔ شاعر: محمد اکرم قلندری

[یوسف سلطان]

بسم اللہ الرحمٰن الرحیم
رباعی
چِٹے صفحیاں تے میں جدوں کھلارے سجرے پُھل
بال ادب دے کِھڑ کِھڑ ہسے سارے سجرے پُھل
خوشبوؤاں دے نال فضاواں مہکیاں تے سب آکھن
لے کے آیا خوب قلندری پیارے سجرے پُھل
​

 

[یوسف سلطان]

اللہ پاک دی حمد

تیری اُچی شان کریما
میں تیرے قربان کریما
تیرے کرماں نال ای وسدے
ایہہ جو کُل جہان کریما
پتھر وچ وی رزق توں دیویں
توں اے رب رحمان کریما
تیری کردے رہن عبادت
قدسی'جن'انسان کریما
جگ تے جو وی نیں بے وارث
سب دا توں نگران کریما
میں اِک عاجز بندہ تیرا
مشکل کر آسان کریما
ہر اک شے دا توں ایں مالک
توں سب دا سلطان کریما
تیرا نام لباں تے ہووے
جس دم نکلے جان کریما
بخش دئیں میں جئے عاصی نوں
تیرے تے ہے مان کریما
کر دے فضل قلندری اُتے
ایہہ تیرا ثناخوان کریما
​

 

[یوسف سلطان]

سوہنے نبی دی نعت

سوہنے پاک محمدؐ پیارے
ساڈے دل دے چین سہارے
آ کے دیندا چَن سلامی
کردے سجدے جُھک جُھک تارے
آقاؐ دے دربار تے یارو
سب دے ہندے خوب گزارے
اَکھاں ویکھ کے رجدیاں ناہیں
روضے دے پُر نور نظارے
اوہناں دے قدماں دے صدقے
ڈُبے لگدے نال کنارے
ایہہ خاکی تے نوری ناری
آقا دے منگتے نیں سارے
ساوے ساوے گنبد اُتوں
ہر کوئی اپنا تن من وارے
دشمن دا وی دل موہ لیندے
ایسے بولن بول پیارے
سارے جگ تے پائے قلندری
اوہناں دی رحمت لشکارے​

 

[یوسف سلطان]

رب دا قرآن
سب توں پیاراسانوں رب دا قرآن ایں
ساریاں کتاباں وچوں ایہدی اُچی شان ایں

سوہنے نبی اُتے ایہنوں رب نےاتاریا
ایہو ساڈا دین اے تےایہو ای ایمان ایں

جیہڑا وی کوئی حافظِِ قرآن بن جاندا اے
دنیا دا سب توں اوہ اعلیٰ انسان ایں

ایہو جئی کتاب کوئی آئی اے نہ آنی ایں
ایسے لئی تے سانوں ایہدے اُتےبڑا مان ایں

ایہدے وچ ساریاں ای مشکلاں دا حل اے
ایہنوں پڑھے دل نال ،جیہڑا پریشان ایں

قبراں تےجاکےجدوں کردےتلاوتاں
ٹال دا عذاب سوہنا رب رحمان ایں

اوہدے جئی مٹھاس کسے شےچ نہ ہونی ایں
رب دا قرآن جیہڑی پڑھڈی زبان ایں

ایہدیاں حفاظتاں دا ذمہ لیا رب نے
اپنی کتاب دا اوہ آپ نگہبان ایں

جیہڑا خود پڑھڈا تے دوجے نوں پڑھانڈا اے
نبی کہیابہت ای اوہ چنگا انسان ایں

کردا قرآن نال جیہڑا دلوں پیار اے
اوہدے اُتے ہوجاندا رب مہربان ایں

حرف اک پڑھے جیہڑا پائےدس نیکیاں
سوہنے نبی پاک دا ایہہ سوہنا فرمان ایں

ایہدے وچ عملاں دی ہر گل دوستو
ساڈیاں تے بخششاں دا ایہو ای سامان ایں

رب دا قرآن بے مثال اے قلندری
ایہدے اُتوں لکھ واری جند قربان ایں​

 

[یوسف سلطان]

محلے دی مسیت

بڑی شاندار ساڈے محلے دی مسیت اے
ایہدے نال سچی ساڈی بیلیو پریت اے

سوہنا انتظامیہ نے منبر بنایا اے
شیشیاں دے نال محراب نوں سجایا اے

نقشہ دیوار اُتے کعبے دا کمال اے
بنیاں اے دوجے پاسے روضہ بے مثال اے

بنے چنیوٹی دروازے شاندار نیں
ہال تے برآمدے وی بڑے ہوا دار نیں

لِکھیاں قرآنی کئیاں تھاواں تے عبارتاں
ملدیاں مومناں نوں جنتی بشارتاں

بڑے سوہنے وِچھے ہوئے سرخ قالین نیں
دل کرے بیٹھے رہیے ایہنے اوہ حسین نیں

ٹوٹیاں دے وچ آندا ٹھنڈا تَتا پانی ایں
جس ویلے کھولو ہندی ات دی روانی ایں

ایس دے منارے دیاں وکھریاں شاناں نیں
گونجدیاں پنج ویلے جیہدے چوں اذاناں نیں

جیہڑے شوق نال آندے ایہدے چ نمازی نیں
اوہناں اُتے رب تے رسول دونویں راضی نیں

جیہڑے وی مسیتاں دیاں کردے صفائیاں نیں
اوہناں دیاں دلاں وچ ربی رشنائیاں نیں

جیہڑے لوک کردے مسیتاں نوں آباد نیں
سدا رہندے دنیا دے وچ اوہ تے شاد نیں

کردے مسیتاں نال جیہڑے سچا پیار نیں
اوہناں دے قلندری جی بیڑے ہوندے پار نیں
​

 

[یوسف سلطان]

میرا دیس

میرا دیس بڑا ای پیارا
میریاں اکھیاں دا ایہہ تارا
ایہدے گھبرو شیراں وانگوں
سینے تان دلیراں وانگوں
ایہدے فوجی انکھاں والے
جنہاں توپاں ٹینک سنبھالے
دیس دی عزت آن دی خاطر
ایہدے مان تران دی خاطر
سینے اپنے تن لیندے نیں
کفن سِراں تے بنھ لیندے نیں
دیس دے مخازاں اُتے
شیر دلیر شہبازاں اُتے
دشمن حملہ کد کردائے
گِڈر وانگوں اوہ ڈردائے
ساڈے دیس دیاں جو ماواں
کیہ اوہناں دی صفت سناواں
ہتھیاراں دے نال سجاون
پُتر وچ میدان گھلاون
ہمتاں دے ایہہ کم نیں سارے
ماواں دیس دوں پُتر وارے
ایہدا چانن چار چوفیرے
ہر تھاں خوشیاں لائے ڈیرے
آزادی دا دن جد آوے
مِل کے ساری قوم مناوے
ساڈا دیس قلندری سوہنا
ایس ورگا نئیں جگ تے ہونا
​

 

[رومانہ چوہدری]

بہت خوب۔ عمدہ شراکت

 

[یوسف سلطان]

بہت خوب۔ عمدہ شراکت

شکریہ پسندیدگی کے لئے

 

[یوسف سلطان]

سوہنا پنجاب
ہسدا وسدا رہوے ہمیشہ میرا سوہنا دیس پنجاب
ایس وچ وگدے راوی،جہلم نالے ستلج،اٹک، چناب

ایہدے گھبرو شیر جیالے،عزتاں آناں دے رکھوالے
ہیرے وانگوں چمکاں مارے ایہناں دا تے حُسن شباب
ہسدا وسدا رہوے ہمیشہ میرا سوہنا دیس پنجاب

مہکن ایتھے جنگل بیلے،پُھلاں کلیاں لائے میلے
خشبوؤاں نال بھریا ہویا سجرا سوہنا پُھل گلاب
ہسدا وسدا رہوے ہمیشہ میرا سوہنا دیس پنجاب

خوشیاں ایتھے بھنگڑے پاون،گیت پیار دے لوکیں گاون
ساری دنیا دے وچ ایہدا کدھرے نئیں جے کوئی جواب
ہسدا وسدا رہوے ہمیشہ میرا سوہنا دیس پنجاب

ایتھے وارثؒ ،باہوؒ،بلھؒا،داتاؒ جی دا وی در کُھلا
فیض قلندری ونڈدے رہندے جس دا نہیں کوئی حد حساب
ہسدا وسدا رہوے ہمیشہ میرا سوہنا دیس پنجاب​

 

[یوسف سلطان]

قائد اعظم محمد علی جناح (رحمتہ اللہ علیہ)

قائد پاکستان دا بانی
اس لیڈر دا نئیں کوئی ثانی

مسلم لیگ دے جھنڈے تھلے
ٹرے آزادی دے راہ ولے

ہر تھاں بلے بلے ہوئی
لکھاں خلقت نال کھلوئی

گاندھی جئے سِر پھڑ کے بہہ گئے
ہندو لیڈر تکدے رہ گئے

پورا زور جناح نے لایا
اپنا دیس آزاد کرایا

جتھے ناں جناح دا آوے
ہر کوئی صفتاں کردا جاوے

کہوے قلندری کل خدائی
شان جناح نے اُچی پائی
​

 

[یوسف سلطان]

علامہ محمد اقبال (رحمتہ اللہ علیہ)

دنیا اُتے دھماں پئیاں ہر پاسے اقبال دیاں
جہنے قوم نوں خبراں دتیاں مستقبل تے حال دیاں

سب توں پہلاں دیس اپنے دا خواب ایہناں نوں آیا سی
الہٰ آباد دے خطبے دے وچ آپ نے ایہہ فرمایا سی

ظلم جبر ہندوؤاں دے یارو ہن مسلم سہ سکدے نئیں
دو قوماں نیں ہندو مسلم ایہہ کٹھے رہ سکدے نئیں

ایسی شاعری کیتی ایہناں سُتی قوم جگا دتی
پیار محبت نال آزادی دے رستے تے پا دتی

اپنے رنگ وچ اوہناں دسیاں کئی رمزاں اسرار دیاں
اہلِ دل نے سمجھ لئیاں سب گلاں عشق پیار دیاں

حقی سچی گل کردے اقبال کدی نہ ڈردے سن
اپنے دیس پیارے دے نال سچا پیار اوہ کردے سن

بچیاں نوں اقبال دے ولوں ایسی ملی محبت سی
نظماں پڑھ پڑھ سارے بچے کردے دلی محبت سی

اِکی اپریل برسی اوہدی ساری قوم مناندی اے
حاضری دیہن مزار دے اُتے ویکھو خلقت آوندی اے

بڑی محبت نال قلندری کہندا کل زمانہ ایں
ڈاکٹر سَر اقبال جہیا ہن کتھے جگ تے آناایں

​

 

[یوسف سلطان]

پیارا جھنڈا
ساڈے دیس دا پیارا جھنڈا
سبھناں تو ایں نیارا جھنڈا

ایس تے چمکے چن ستارا
سانوں لگدا بہت پیارا

صدر،وزیر تے چیف تمامی
نال ادب دے دیہن سلامی

سبز سفید ہلالی جھنڈا
دنیا وچ مثالی جھنڈا

ایس جھنڈے دیاں وکھریاں شاناں
ایہہ لہراوے وچ میداناں

ایہہ پہچان ایں دیس مِرے دی
ایہہ تے شان ایں دیس مِرے دی

قائدِاعظم نے فرمایا
ایس جھنڈے تے رب دا سایا​

 

[یوسف سلطان]

سّیو کِکلی پائیے

آؤ نی سیّو کِکلی پایئے
چَلو چل کے رونق لائیے
چاننی رات اسیں مہکائیے

چن وی تکدا تارے تکدے
سانوں مست نظارے تکدے
سارے غم تے دکھ بُھلائیے

آ نی سلمٰی ارم ستارہ
سُن لے میری گل عمارہ
رَل مِل گیت خوشی دے گائیے

ساڈے وانگوں اُڈ پُڈ جانے
ایہہ ویلے نئیں مُڑ آنے
قسماں فیر ملن دیاں کھائیے

آؤ نی سیّو کِکلی پایئے

​

 

[یوسف سلطان]

میری ماں
جُگ جُگ جیوے میری ماں
ایہہ جنت دی ٹھنڈی چھاں

ہر ویلے دل کردا میرا
ماں دا چہرہ تکدا راں

میرے لئی دعاواں کر دی
جد وی گھر توں باہر میں جاں

لکھ کروڑاں نال نہ لبھے
ایس جگ اُتے اپنی ماں

ماں نے آج تک گل نہ موڑی
کہیا میں جو وی کیتی ہاں

کردی بسم اللہ بسم اللہ
جد ویہڑے وچ پَیر میں پاں

مینوں جد وی موقعہ لبھدا
ماں دے پَیراں نوں چُم لاں

ماں دے صدقے آج قلندری
چمکے جَگ تے میرا ناں
​

 

[عبدالقیوم چوہدری]

زبردست۔ لگدا اے پوری کتاب ہتھ لگی جے۔

ہسدا وسدا رہوے ہمیشہ میرا سوہنا دیس پنجاب

آمین۔ ثم آمین

 

[عبدالقیوم چوہدری]

ویکھو اُچیاں شاناں والی میری پنج دریائی
اک ہے بولی دس خشبواں جانے کل خدائی

میں ہاں پُتر دھرتی ماں دا دین ایمان پنجابی
ہر دشمن نوں کاھڑ کے رکھاں اپنی وچ رکابی

 

[یوسف سلطان]

لگدا اے پوری کتاب ہتھ لگی جے

جی پائین صحی آکھیا جے ،چھوٹی جئی کتاب سی تے میں سوچیا کہ جدو ویلا لگے کجھ لکھ دواں ایس کتاب توں

زبردست۔

مہربانی حوصلہ ودان لئی

 

[یوسف سلطان]

ماں بولی

میں پتر پنج دریاواں دا میں اپنی بولی بولاں گا
ایس بولی راہیں سونہہ رب دی میں نویاں راہواں کھولاں گا

میں دیس پنجاب دا واسی ہاں میں ایہدی سیوا کرنی ایں
میں ایہدی خاطردنیا دی ہن ہر اک سختی جرنی ایں

ایہہ بولی شہد تو مٹھی اے ایہہ بولی بڑی نرالی اے
رنگ ایہدا پُھلاں کلیاں وچ تے خوشبو ڈالی ڈالی اے

میں ماں بولی دے جھنڈے نوں دنیا وچ اُچا رکھاں گا
میں منزل اُتے پُچنا ایں تے راہ دے وچ نہ تَھکاں گا

ایہہ بولی عارفاں رِنداں دی رب ساڈی قسمت کھولی اے
ایہہ بولی تےاوہ بولی اے جس ورگی ہور نہ بولی اے

میں لوریاں لئیاں ایسے وچ ایہہ بولی جان پچھان مِری
میں ایہنوں کِسراں بُھل سکنا ایس بولی دے وچ جان مِری

میں ماں بولی نوں بولدیاں کدھرے وی کدی نہ سنگناں واں
میں اٹھے پہر قلندری جی بس خیراں ایہدیاں منگنا واں​

 

[یوسف سلطان]

ویلے دی قدر

دنیا قدر اوہناں دی کر دی جو ویلے دیاں قدراں جانن
جہناں ویلے سر کم کیتے اوہو لوکیں موجاں مانن

اُٹھو ویلے نال سویرے، ویلے نال سکولے جاؤ
دل نال پڑھنا لکھناں سِکھو علم چ اگے پیر ودھاؤ

جو ویلے سِر کم نئیں کردے اوہ آخر پیچھے رہ جاون
ویلا گزریا ہتھ نئیں آؤندا ہتھ مَل مَل کے فِر پچھتاون

جو وی منزل ول ویلے نال اپنے پیر ودھا لیندے نیں
بھاویں لکھ رکاوٹاں ہوون اک دن منزل پا لیندے نیں

جیہڑے کم کرن دے ویلے سون لئی پے جاندے نیں لَمے
اوہناں ورگے دنیا اُتے کیہ ہونے نیں لوک نِکمے

جیہڑے بیج دے ویلے سِر نیں اوہو اپنیاں فصلاں کٹن
اپنی محنت دا پَھل پاندے بُکاں دے بُک پیسے وٹن

آؤ قلندری رَل مِل سارے دل دے نال ارادہ کریئے
کم ہن ویلے نال مکانے پکا آج ایہہ وعدہ کرئیے​

 

[یوسف سلطان]

علم خزانہ
جے توں ایویں کھیڈاں دے وچ اپنا وقت گواویں گا
آج تی کیتی میری سُن لے کل نوں تو پچھتاویں گا

سوچاں چھڈ سکولے آجا علم خزانہ کھلا ای
محنت کر کے حاصل کر لے ایہہ موتی انمولاّ ای
اِک اِک حرف وی یاد کریں تے اِک دن توں پڑھ جاویں گا

محنت باجھوں دنیا اُتے مِلدا مِٹھا میوہ نئیں
اَن پڑھ رہ کے عمر لنگھانی چنگیاں دا ایہہ شیوہ نئیں
ہر تھاں تیری قدر ہوئے گی جس محفل وچ جاویں گا

ایہہ دولت نہ کدی گواچے ایہہ تحفہ اسماناں دا
ایہہ اعلیٰ تے سچا گہنا دانشمند انساناں دا
نال سَمے دے جے نہ ٹُریوں پیچھے توں رہ جاویں گا

جے توں ایویں کھیڈاں دے وچ اپنا وقت گواویں گا
آج تی کیتی میری سُن لے کل نوں تو پچھتاویں گا​