سوانح عمری فردوسی صفحہ 33

[سیدہ شگفتہ]

سوانح عمری فردوسی

صفحہ
33

 

[سیدہ شگفتہ]

ٹائپنگ از شمشاد
http://www.urduweb.org/mehfil/threads/سوانح-عمری-فردوسی.74133/#post-1540480

شبے خفتہ بُد بابک روز یاب
چنان دید روشن روانش نجواب

کہ ساسان بہ پیل ژیان برنشست
گرفتہ یکے تیغ ہندی بہ دست

بہ دیگر شب اندر چو بابک بخفت
بہمی بود بالغزش اندیشہ جُفت

چنان دید در خواب کاتش پرست
سہ آتش فروزان بہ بُردے بدست

چو آذر گشسپ و چوخّرا دو مہر
فروزان چو بہرام و ناہید و مہر

ہمہ پیش ساسان فروزان بُدے
بہر آتش عود سوزان بُدے

سربابک از خواب بیدا رشد
روان و دلش پُرز تیمار شد

کسانیکہ در خواب دانا بد ند
بدان دانش اندر توانا بُد ندا

بہ ایوان بابک شد ند انجمن
بزرگان فرزانہ و رائے زن

چوبابک سخن برکشاد از نہفت
ہمہ خواب یکسر بدیشان بگفت

پُر اندیشہ شدزان سخن رہنماے
نہاوہ بد و گوش پاسخ سراے

سر انجام گفت ے سر افراز شاہ
بہ تاویل این کرد باید نگاہ

کسے راکہ دیدی تو زینسان بخواب
بہ شاہی بر آرد سر از آفتاب

گرایدون کہ این خواب از دہگذرد
پسر باشدش کز جہان برخورد

چوبابک شنید این سخن گشت شاد
بر اندازہ شان یک بیک ہدیہ داد

بفر مودتا سر شبان ازرمہ
برباک آمد بہ روز دمہ

بیامد دمان پیش او باگلیم
پُر از برف، پشیمن و دل پرزبیہم

بپرداخت بابک زبیگانہ جائے
پدر شد پرستندہ و رہنمائے

زساسان بپر سید دبنوا ختش
بَر خویش، نزدیک بنشا غتش

بپرسیدش از گوہرو از نژاد
شبان زوبتر سیدو پاسخ نداد

ازان پس بدو گفت کاے شہریار
شبان رابجان گرد ہی زینہار

بگویم زگو ہر ہمہ ہرچہ ہست
چو دستم بہ پیمان بگیری بہ دست

چوبشنید بابک زبان برکشاد
زیرد ان نیکی دہش کرد یاد