مسکان احزم

محفلین
السلام علیکم
پلیز اس کی اردو میں ٹرانسلیشن کردیں پلیزززز


ای ساربان آهسته ران، کارام جانم می رود
ای ساربان آهسته ران، کارام جانم می رود
وان دل که با خود داشتم، با دلستانم می رود

من مانده ام مهجور از او، بیچاره و رنجور ازو
گویی که نیشی دور ازو، در استخوانم میرود

گفتم به نیرنگ و فسون، پنهان کنم ریش درون
پنهان نمی ماند که خون، بر آستانم می رود

محمل بدار ای ساروان، تندی مکن با کاروان
کز عشق آن سرو روان، گویی روانم می رود

او می رود دامن کشان، من زهر تنهایی چشان
دیگر مپرس از من نشان، کز دل نشانم می رود

برگشت یار سرکشم، بگذشت عیش ناخوشم
چون مجمری پر آتشم، کز سر دخانم می رود

با آنهمه بیداد او، وین عهد بی بنیاد او
در سینه دارم یاد او، یا بر زبانم می رود

باز آی و بر چشم نشین، ای دلستان نازنین
کاشوب و فریاد از زمین، بر آسمانم می رود

شب تا سحر می نغنوم، واندرز کس می نشنوم
وین ره نه قاصد می روم، کز کف عنانم می رود

گفتم بگریم تا ابل، چون خر فرماند در گل
وین نیز نتوانم که دل، با کاروانم می رود

صبر از وصال یار من، برگشتن از دلدار من
گرچه نباشد کار کم، هر کار از آنم می رود

در رفتن جان از بدن، گویند هر نوعی سخن
من خود به چشم خویشتن، دیدم که جانم می رود

سعدی فغان از دست ما، لایق نبودی ای بی وفا
طاقت نمی آرم جفا، کار از فغانم می رود
 

حسان خان

لائبریرین
(مصرع)
در موسمِ گُل توبه ز مَی دیر نپاید
(عبدالرحمٰن جامی)

موسمِ گُل میں شراب سے توبہ دیر تک پایدار نہیں رہتی۔
 

حسان خان

لائبریرین
قطره‌ای از بادهٔ عشق است صد دریایِ زهر
هر که یک پیمانه زین مَی خورد، می‌داند که چیست

(وحشی بافقی)
بادۂ عشق کا ایک قطرہ صد دریائے زہر ہے؛ جس نے بھی اِس شراب سے ایک پیمانہ نوش کیا ہو، وہ جانتا ہے کہ یہ کیا ہے۔
 
آخری تدوین:

حسان خان

لائبریرین
مَی ز رطلِ عشق خوردن کارِ هر بی‌ظرف نیست
وحشی‌ای باید که بر لب گیرد این پیمانه را
(وحشی بافقی)

پیمانۂ عشق سے شراب پینا ہر بے ظرف کا کام نہیں ہے۔۔۔ اِس پیمانے کو لب سے لگانے کے لیے کوئی وحشی ہی چاہیے۔
 

حسان خان

لائبریرین
هر چه گویی آخری دارد به غیر از حَرفِ عشق
کاین همه گفتند و آخر نیست این افسانه را
(وحشی بافقی)
تم جو کچھ بھی کہو اُس کا ایک آخر ہوتا ہے، سوائے حرفِ عشق کے۔۔۔ کہ اِسے اِتنا زیادہ کہا گیا ہے لیکن اِس افسانے کا آخر نہیں ہے۔
 

حسان خان

لائبریرین
خواه آتش گوی و خواهی قرب، معنی واحد است
قربِ شمع است آنکه خاکستر کند پروانه را
(وحشی بافقی)

خواہ تم آتش کہو یا خواہ قُرب، معنی واحد ہی ہے۔۔۔ یہ قُربِ شمع ہے جو پروانے کو خاکِستَر کر دیتا ہے۔
 

حسان خان

لائبریرین
خانه پُر بود از متاعِ صبر این دیوانه را
سوختِ عشقِ خانه‌سوز اوّل متاعِ خانه را
(وحشی بافقی)
اِس دیوانے کا خانہ متاعِ صبر سے پُر تھا۔۔۔ عشقِ خانہ سوز نے اوّلاً متاعِ خانہ کو جلا ڈالا۔
× خانہ = گھر
 
آخری تدوین:

حسان خان

لائبریرین
هر که را نبضِ عشق می‌نجهد
گر فلاطون بُوَد تواَش خر گیر
(مولانا جلال‌الدین رومی)

جس شخص کی بھی نبضِ عشق حرکت میں ںہیں آتی، وہ خواہ افلاطون بھی ہو تو تم اُسے خر سمجھو۔
 

محمد وارث

لائبریرین
اگر خواہی شکستِ عالمے را
دلم را بشکن و بسیار بشکن


ابوالفیض فیضی دکنی

اگر تُو چاہے کہ ساری دنیا شکست و ریخت اور توڑ پھوڑ کا شکار ہو جائے تو میرے دل کو توڑ دے اور بہت بُری طرح سے توڑ۔
 

حسان خان

لائبریرین
نگویم قامتت زیباست یا چشم
همه لطفی و سر تا سر جمالی
(سعدی شیرازی)

میں نہیں کہتا کہ تمہاری قامت زیبا ہے یا چشم۔۔۔ [کہ] تم تمام کا تمام لُطف ہو اور سر تا سر جمال ہو۔
 

حسان خان

لائبریرین
محمل بدار ای ساروان، تُندی مکن با کاروان
کز عشقِ آن سروِ روان، گویی روانم می‌رود
(سعدی شیرازی)

اے ساربان! محمل کو روک دو اور کاروان کے ساتھ جلدی مت کرو، کہ اُس سروِ رواں کے عشق کے سبب گویا [بدن سے] میری جان [نکلی] جا رہی ہے۔

× معشوق کو استعارتاً 'سروِ رواں' کہا گیا ہے۔
 

حسان خان

لائبریرین
او می‌رود دامن‌کَشان، من زهرِ تنهایی چشان
دیگر مپُرس از من نشان، کز دل نشانم می‌رود
(سعدی شیرازی)

وہ [ناز کے ساتھ] دامن کھینچتے ہوئے جا رہا ہے، [اور] میں زہرِ تنہائی چکھ رہا ہوں۔۔۔ اِس کے بعد اب میرا نشان مت پوچھنا، کہ میرے دل کا نشان [مٹتا] جا رہا ہے۔
 

حسان خان

لائبریرین
برگشت یارِ سرکشم، بگذاشت عیشِ ناخوشم
چون مِجمَری پُرآتشم، کز سر دُخانم می‌رود
(سعدی شیرازی)
میرا یارِ سرکش لوٹ گیا، [اور] میرے لیے زندگیِ ناخوش چھوڑ گیا۔۔۔ میں ایک پُرآتش آتشداں کی مانند ہوں کہ میرے سر سے دُود بلند ہو رہا ہے (یعنی میں بے قرار ہوں)۔
× دُود = دھواں
 

حسان خان

لائبریرین
با آن همه بیدادِ او وین عهدِ بی‌بنیادِ او
در سینه دارم یادِ او، یا بر زبانم می‌رود
(سعدی شیرازی)

اُس کے اُن تمام ظلم و ستم اور اُس کے اِس عہدِ بے بنیاد کے باوجود میرے سینہ میں اُس کی یاد رہتی ہے، یا پھر میری زبان پر [اُس کا نام] جاری رہتا ہے۔
 

حسان خان

لائبریرین
باز آی و بر چشمم نشین، ای ‌دل‌سِتانِ نازنین
کآشوب و فریاد از زمین بر آسمانم می‌رود
(سعدی شیرازی)
اے دلبرِ نازنیں! واپس آ جاؤ اور میری چشم پر بیٹھ جاؤ۔۔۔ کہ [تمہاری جدائی میں] میری بانگ و فریاد زمین سے آسمان تک بلند ہو رہی ہے۔
 

حسان خان

لائبریرین
سخن چه عرضه کنم با جماعتى که ز جهل
ز بانگِ خر نشناسند نُطقِ عيسى را
(ظهیر فاریابی)
میں اُس گروہِ مردُم کے سامنے سُخن کیا پیش کروں جو جہالت کے سبب بانگِ خر اور نُطقِ عیسیٰ کے درمیان تمیز نہیں کر پاتا۔
 
Top