ہک پنجابی غزل، '' جگ توں قول و قرار اُٹھ جاوے''

جگ توں قول و قرار اُٹھ جاوئے
جس نوں لُٹنا اے انج ای لُٹ جاوئے

اُس نے الزام ہی تے دھرنا اے
سر مرا ہے نا، آ کے سُٹ جاوئے

بند رکھیں بھرم تے باقی اے
ہوؤے مٹی، جے کھُل او مُٹھ جاوئے

کم نے ہونڑا اے، یا نئیں ہونڑا
رب تے چھڈے عبد، تے جُٹ جاوئے

اس قدر وی نہ دیکھ یاری دی
آزمائش ہوئے کہ ٹُٹ جاوئے

میں تے اظہر کدی نہ پرکھاں گا
احتمال اے کہ یار پھُٹ جاوئے​