فارسی شاعری از نگاهِ گرمِ او از بس دلم بی‌تاب شد - پادشاہِ افغانستان تیمور شاہ دُرّانی

حسان خان

لائبریرین
از نگاهِ گرمِ او از بس دلم بی‌تاب شد
شمع شد، پروانه شد، آیینه شد، سیماب شد
بس که شد شاداب گلزارِ جهان از گریه‌ام
صفحهٔ رخسارِ او چون برگِ گل سیراب شد
تا که شد خورشیدِ رخسارش به عالَم جلوه‌گر
از حسد داغِ کَلَف بر چهرهٔ مهتاب شد
دل به بزمِ سینه از یادت به چندین رنگ گشت
شیشه شد، پیمانه شد، خون شد، شرابِ ناب شد
فتنهٔ دیگر میانِ مردُمِ عالَم نمانْد
تا دو چشمِ نرگسِ مستِ تو اندر خواب شد
در فراقِ دوریِ جانان ز جوشِ گریه‌ام
مردُمانِ دیدهٔ من غرق در گِرداب شد
بعد از این تیمور در هجرانش از آه و فغان
منع کن دل را که بارِ خاطرِ احباب شد
(تیمور شاه دُرّانی)


ترجمہ:
اُس کی نگاہِ گرم سے میرا دل اِتنا زیادہ بے تاب ہو گیا کہ شمع ہو گیا، پروانہ ہو گیا، آئینہ ہو گیا اور سیماب ہو گیا۔
میرے گریے سے گلزارِ جہاں اِتنا زیادہ شاداب ہو گیا کہ اُس کا صفحۂ رُخسار برگِ گُل کی مانند سیراب ہو گیا۔
جیسے ہی اُس کا خورشید رُخسار دنیا میں جلوہ گر ہوا، حسد سے چہرۂ ماہ پر داغ وجود میں آ گیا۔
تمہاری یاد سے بزمِ سینہ میں دل نے کئی رنگ بدلے: شیشہ ہوا، پیمانہ ہوا، خون ہوا اور [بالآخر] شرابِ ناب ہو گیا۔
جب سے تمہاری دو چشمِ نرگسِ مست خواب میں گئیں، مردُمِ دنیا کے درمیان کوئی فتنۂ دیگر باقی نہ رہا۔
محبوب کے فراق میں میرے جوشِ گریہ سے میری چشموں کی مردُمَکیں (پُتلیاں) گِرداب میں غرق ہو گئیں۔
اے تیمور! اِس کے بعد سے [اپنے] دل کو اُس کے ہجر میں آہ و فغاں سے منع کر دو کہ یہ خاطرِ احباب پر گراں ہو گیا ہے۔
 
آخری تدوین:
Top